Czcigodny Księże Dziekanie, nasz Drogi Proboszczu!
Stajemy dzisiaj 25 lipca 2021 r. w tej pięknej parafialnej świątyni, w dniu Twoich Imienin. Dlatego w imieniu wszystkich parafian pragnę Ci życzyć, by w Twojej kapłańskiej posłudze Jezus–Najwyższy Kapłan, uzbroił Cię mocą z wysoka, aby w pełni zrealizowało się to, co Pan Bóg zaplanował względem Ciebie, byś za Apostołem Narodów mógł wyznać „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus”.
Drugim powodem dla którego zgromadziliśmy się tak licznie jest wezwanie, które w ostatnim czasie Chrystus kieruje do Ciebie: „Krzysztofie, Umiłowany Synu - potrzebuję Cię gdzie indziej. Potrzebuję Twoich rąk, aby nimi błogosławić, Twoich ust i Twego serca, aby inni poznali jak bardzo ich kocham oraz Twoich nóg, abyś zaniósł Mnie do tych, którzy sami do Mnie przyjść nie mogą.” Oto właśnie teraz po 13-tu latach posługi w tutejszej parafii jako Kapłan, Proboszcz i Dziekan, decyzją przełożonych Pan Bóg zdaje się mówić „Już czas”.
Zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że kiedyś ta chwila nastąpi, a jednak kiedy nadeszła, przede wszystkim uświadomiła nam, jak wielki wpływ miała Twoja posługa na każdego parafianina. Służba i posłuszeństwo - takie jest życie Kapłana. Kiedy już wszystko jest znane, poukładane i w pewnym sensie przewidywalne, właśnie wtedy przychodzi Jezus z nowym wyzwaniem. I właśnie w takim momencie okazuje się wartość naszej wiary.
Drogi Książę Krzysztofie! Przyjęcie decyzji o zmianie parafii z pewnością nie było dla Ciebie łatwe, a jednak kiedy przyglądaliśmy się Tobie i wsłuchiwaliśmy w to, co mówisz, widać było, że w posłuszeństwie i z pokorą przyjmujesz wolę swojego Pana. W ten sposób w ostatnich miesiącach posługi w tutejszej parafii dałeś wielkie świadectwo wiary opartej na zaufaniu Chrystusowi. Przywodzi to na myśl ostatnie miesiące życia wielkiego Papieża Św. Jana Pawła II, który najwięcej nam powiedział o miłości Boga, właśnie wtedy gdy cierpiał.
Ty jednak zrobiłeś dla nas wiele, nie tylko w ostatnim czasie. Przez cały okres posługi dałeś się poznać jako Pasterz wsłuchujący się w drugiego człowieka i rozumiejący, że żywy kościół jest wspólnotą wspólnot. Dzięki Twojej otwartości i wrażliwości, każdy kto chciał wejść w głębszą zażyłość z Jezusem, mógł wybrać najbardziej odpowiednią dla siebie drogę formacji: Apostolstwo Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci, Wspólnota Żywego Różańca, Koło Misyjne, Domowy Kościół, Przymierze Miłosierdzia, Neokatechumenat, Oaza Dzieci Bożych, Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej, Liturgiczna Służba Ołtarza, Parafialna Schola „Gloria”, Parafialny Chór „Cantate Deo” czy też Ruch Kultury Chrześcijańskiej Odrodzenie.
Inicjatyw było wiele – rekolekcje większe i mniejsze, dni skupienia, koncerty, spotkania formacyjne, parafiada, czy dekanalne forum duszpasterskie i wiele innych. A jednak pokazałeś nam, że nie forma jest najważniejsza, ale to, co prowadzi do naszego uświęcenia, że najważniejsza jest wytrwałość, stała formacja, nieustanna praca nad sobą, a centrum wszystkiego stanowi Eucharystia. Wszak Chrystus powiedział „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne”.
Wielebny Księże Proboszczu! Mówi się, o znanym polskim królu, że zastał Polskę drewnianą a zostawił murowaną. Patrząc na skalę Twoich dokonań, na pięknie odnowione świątynie w Czarnkowie i Romanowie, na różnorodność zawiązanych wspólnot i zrealizowanych inicjatyw, myślę że nie będzie przesadą, jeśli otrzymasz przydomek „Odnowiciel”. Stałeś się prawdziwie narzędziem w ręku Pana Boga, dlatego z wiarą i pokorą wypowiadamy dzisiaj za Św. Pawłem: „W dobrych zawodach wystąpiłeś, bieg ukończyłeś, wiarę ustrzegłeś.”
Trzeba bowiem przyznać, że zawsze dało się odczuć, iż najważniejsze dla Ciebie jest pozyskiwanie dusz dla Chrystusa, a kiedy piętrzyły się trudności cierpliwie tłumaczyłeś, że nie wszystko widać od razu, że owoce przyjdą z czasem, o ile będziemy cierpliwi i wytrwali. I tak było. Dlatego za Twoją opiekę nad całą parafią, nad rozwojem każdej wspólnoty i każdego spotkanego człowieka, za to, że widząc więcej i dalej, nie przestawałeś z łagodnością prowadzić Bożą owczarnię, za to wszystko składamy Tobie najszczersze słowa wdzięczności.
Niech Pan Jezus obdarzy Cię łaskami potrzebnymi do posługi w nowej parafii, niech pozwoli spotkać dobrych ludzi i pokochać tych, którzy przysporzą Ci cierpień. Twoje głoszenie Bożego Słowa niech będzie przepełnione mocą i mądrością Ducha Świętego, a Maryja Matka Kościoła ochrania płaszczem macierzyńskiej opieki i wraz ze Św. Krzysztofem wyprasza Ci wiele potrzebnych łask. Szczęść Boże!
Wdzięczni Parafianie parafii
Św. Marii Magdaleny w Czarnkowie
W niedzielę 25 lipca 2021r. ks. Proboszcz Krzysztof Sobkowiak obchodził swoje imieniny oraz w tym dniu odbyło się jego uroczyste pożegnanie po 13-nastu latach posługi w naszej parafii. Słowo pożegnalne w imieniu Parafian wygłosił Bogdan Magdziarz.
fot. Łukasz ŁukasiakPożegnanie Ks. Krzysztofa Sobkowiaka
